Tuingedachten
Een oude vrouw kijkt naar haar tuin. Ze ziet de seizoenen voorbijgaan en vergelijkt deze met de seizoenen van
haar leven, het leven van de mens. Het is een vrouw die haar leven lang genoot van het werken in de tuin. De
tuin is haar maatje. Het werken met blote handen in de aarde geeft haar rust die ze in een woelig leven zo nodig
heeft gehad. Ze vertelt haar tuinbelevenissen gedurende de vier seizoenen en zet ze af tegen de seizoenen van haar
leven. Als ze buiten zit voelt ze de rust van één te zijn met het hier en nu.
“Het leven is boeiend en alles gaat zoals het gaan moet. Zo is het goed.”
Lente, zomer, herfst, winter. “Tuingedachten” is geschreven en geknipt door Ans Nieuwenburg-Bron.
terug
Drieluik over de liefde
 1. De liefde van de zeven poppen
Mouche, een jonge vrouw uit de provincie, loopt wanhopig en berooid naar de Seine met het
plan zich te verdrinken. Schitteren bij de Parijse revue wilde ze, maar dat mislukt jammerlijk.
Onderweg raakt ze zó in gesprek met de zeven poppen in een poppenkast, dat ze haar plan vergeet.
Door haar toedoen trekt de poppenkast de aandacht van veel mensen en dus ook veel geld.
Golo, de
chauffeur en de slaaf van de kapitein, zegt: “Een mens heeft vele kanten, Mouche. Je bent van alle
zeven poppen gaan houden. En van hem, de man van de poppenkast. Je hebt met je liefde zijn hart
gewonnen. Het slechte kan niet zonder het goede.”
Naar het boek "De liefde van de zeven poppen” van Paul Gallico (1954)
 2. Klein verhaal over liefde
Op een paal ergens in zee zat een meisje. Ze zat er dag en nacht, in weer en wind. Op een dag
gebeurde er iets onverwachts. Er kwam een boot naar het meisje toe, een boot met een man. De man
lachte naar haar maar voor ze het wist was hij weer verdwenen.
“Wat werd de zee toen kaal!
Nog nooit was de zee zo kaal geweest.
Al bouwend aan haar vlot voer ze langzaam weg.
Naar het licht aan de horizon.”
Naar het boek “Klein verhaal over liefde” van Marit Tornqvist
 3. Strofen over de liefde
Een poëtische benadering van de mystieke liefde, waarin de natuur symbool staat voor de hogere liefde.
“Ga met me mee:
je zult er zijn een stille vlam,
die langzaam in de nacht verzinkt,
een onuitgesproken toverwoord.
De reeën eten uit je hand,
de beek is smal, de vijver rond.
Ga met me mee: het is niet ver.”
Naar de gedichtencyclus “Strofen over de liefde” van Roel Houwink
terug
|
